அழ(ழு)கிய உலகம் 

   ஓட   ஓடத்     துரத்தும் உலகம்;

திரும்பி எதிர்த்தால் பிடிக்கும் ஓட்டம்.

முகத்துக்கு எதிரே புகழ்ந்து தள்ளும்;

முதுகுக்குப் பின்னே புறணி பேசும்.

பணத்துக்கு முன்னே பல்லைக் காட்டும் ;

ஏழையைக் கண்டால் எள்ளி நகைக்கும்;

எலும்பை வீசினால் கௌவிப் பிடிக்கும்;

எத்தனை இகழினும் மரமாய் நிற்கும்.

இளைத்தவன் காலை வாரிச் சாய்க்கும்;

வலுத்தவன் மகிழ சாமரம் வீசும்;

அடிக்கடி நிறத்தை மாற்றிக் கொள்ளும்;

ஆயிரம் ஆயிரம் வேசங்கள் போடும்.

தேர்தல் வந்தால் எம்பிக் குதிக்கும்;

தேரை இழுக்க முந்தி விரையும்;

தன்னலம் ஒன்றையே உயிராய் மதிக்கும்;

தர்மம் தோற்றிட சூதுகள் செய்யும்.

நீதியின் கரங்களை காசால் முடக்கும்;

சாதிகள் வளர்க்க சங்கங்கள் கூட்டும்;

அடுத்தவன் சொத்தைப் பறித்திடத் துடிக்கும்;

கெடுக்கும் வழிகளை கணக்காய்த் தீட்டும்.

பொய்யை அழகாய் மெய்போல் சொல்லும்;

போலியை அசலென உரக்கப் புளுகும்.;

இதுதான் நமது அழகிய உலகம்;

அழகிய உலகமா? அழுகிய உலகமா?