கனவு மெய்ப்பட வேண்டும்!

இடி விழுந்தாலும்
இடியாத
மனம் வேண்டும்.
எதிரியையும்
நேசிக்கும்
இதயம் வேண்டும்.
நல்லதே
நடக்குமென்ற
நம்பிக்கை வேண்டும்.
நினைத்ததை
நடத்தியே
தீர்வதென்ற
உறுதி வேண்டும்.
எல்லாமும்
எனக்கென்ற
எண்ணம் நீங்கி
'எல்லார்க்கும்
எல்லாமும்'
எனும் எண்ணம்
ஓங்க வேண்டும்.
'முடியாது'
என்ற சொல்
விடை பெற்று
ஓட வேண்டும்.
முயலாத பேர்களுக்கு
இடமில்லை
மண்ணகத்தில்
என்று விதி
இயற்றல் வேண்டும்.
கூராக வேண்டும்
சிந்தனை.
நேராக வேண்டும்
பார்வை.
யாராண்டால்
என்ன எனும்
அலட்சியம்
இனியேனும்
நமைவிட்டு
அகல வேண்டும்.
தமிழ் மீது
என்றென்றும்
சரியாத
காதல் வேண்டும்.
தேசத்தின் பால்
தணியாத
பாசம் வேண்டும்.
சாதி மதப்
பிரிவினைகள்
நிரந்தரமாய்
ஒழிய வேண்டும்.
மண்ணெல்லாம்
மழை
கொட்ட வேண்டும்.
ஆறெல்லாம்
கரை புரண்டு
ஓட வேண்டும்.
வயலெல்லாம்
செந்நெல்லாய்ச்
சிரிக்க வேண்டும்.
வயிறெல்லாம்
பசியாறிக்
குளிர வேண்டும்.

மழை

மழை இல்லையேல் மன்னுயிர் இல்லை

மழை பொழிந்தால் மண் சிரிக்கும்
மண் சிரித்தால் பொன் விளையும்.

மேகம் அழும் பொழுது மண்ணின்
தாகம் தணிகிறது.

மழையும் மரங்களும் நல்ல நண்பர்கள்.
மழை பொழிய மரங்கள் வளரும்.
மரங்கள் வளர மழை பொழியும்.

தேவர் உலகில் அமிழ்தம் உண்டோ இல்லையோ
தெரியாது.ஆனால், வானத்தில் அமிழ்தம் உள்ளது.
அதன் பெயர் மழை.

குளிர்விக்கும் மழைக்கு கொதிப்பேறி விட்டால்
நாட்கணக்கில் கொட்டோ கொட்டென்று கொட்டும்;
வெள்ளம் பெருக , விரயமாகும் மண்.

மழை சொட்டவும் செய்யும்; கொட்டவும் செய்யும்.

மழைநீரைத் தேக்கி வைக்க குயவன் பானைகள்
செய்துகொண்டிருந்தான். மழை பெய்து மண் பானைகள்
கரைந்து காணாமல் போயின.

பெய்யாமல் கெடுப்பது மட்டுமின்றி பெய்தும் கெடுக்கும்
ஆற்றல் மழைக்கு உண்டு என்பர் தமிழ் ஆன்றோர்.

மழை பொழிந்து மண்ணில் ஈரம் கசிந்தால் தான்
மக்கள் மனம் நிறைந்து மகிழ்வார்கள்.

மழுங்காகி.....மழுங்காகி

"ஏங்க, உங்களத்தான்,
படியில நிக்காதீங்க
ஏறி, எறங்கறவங்களுக்கு
எடஞ்சல் பண்ணாதீங்க",
நடத்துனர்
நயமாகவும்
நாகரீகமாகவும் வேண்டினார்,
பயனேதும் இல்லாது.
"ஒன்னத் தானப்பா
படிய விட்டு மேலேறு,"
இம்முறை
நடத்துனர் குரலில்
காரமும்
கண்டிப்பும் தெறித்தது.
ஆனாலும்
நம் ஆசாமி
அசைய மறுத்தான்.
"ஏறுடா மேலே
கத்திகிட்டே இருக்கேன்
புடிச்சி வெச்ச
புளி மாதிரி
நிக்கிறியே."
இந்த மொழி
நன்கு புரிந்ததால்
அவசர அவசரமாக
மேலேறினான் ரோசக்காரன் (?)

கிரேண்ட் கேன்யன்

கிரேண்ட் கேன்யன்,
நீரும் வளியும்
குளிரும் வெப்பமும்
கல்லையும் மண்ணையும்
கடைந்தும் கரைத்தும்
எழுதிய அற்புதம்!
உலக மகா அதிசயம்!
இயற்கை படைத்த
எழில் மிகு காவியம்!

வெறி பிடித்த
கொலராடோவின்
திமிர் பிடித்த வெள்ளம்
வடித்தெடுத்த
வண்ணக்காட்சிதான்
கிரேண்ட் கேன்யன்!

செம்மாந்து நிற்கும்
செங்குத்துப் பாறைகள் நடுவில்
ஆழ ஆழமாய்
பள்ளத்தாக்கு........
அதற்குள்ளே
நீலப் பெரும்பாம்பாய்
வளைந்து வளைந்து
விரைந்து ஓடும்
கொலராடோ நதி!

எத்தனை விதமாய்
பாறைகள்.
காலங்காலமாய்
இயற்கையின்
இடைவிடாத செதுக்கலில்
எத்தனை விதமாய்
வடிவங்கள்!
வடிவத்திற்கு ஏற்ப
வைக்கப்பட்ட பெயர்கள்!
அமெரிக்கப் பாறைகளில்
இந்தியக் கடவுளரை
செதுக்கியுள்ள
இயற்கையின் விளையாட்டை
என்னென்று நாம் சொல்ல!
குளிர் காலம்
பாறை உச்சிகளில்
பனிப் பூக்களால்
முடி சூட்டி மகிழும்!

உதயத்தின் பொழுதும்
மறையும் பொழுதும்
கிரணக் கற்றைகளை
கிரேண்ட் கேன்யனில் தெளித்து
பாறை முகடுகளில்
சூரியன் செய்யும்
வர்ண ஜாலங்களை
வார்த்தைகள் கொண்டு
வர்ணிக்க முடியாது.
இருண்ட அதன் ரகசியங்களை
கொஞ்சம் கொஞ்சமாக
வெளிக் கொணரும்
காலைக் கதிரவனின்
கலை விளையாட்டை
ரசிப்பதற்கென்று
வெவ்வேறு நாடுகளிலிருந்து
வித விதமாய் மனிதர்கள்!

வானமும் வளியும்
ஞயிற்றின் ஒளியும்
மண்ணும் காலமும்
மழை நீர் பெருக்கும்
ஒன்றிணைந்த
பேரானந்தப் பெருவெளி தான்
கிரேண்ட் கேன்யன்!

மனிதன் அமைத்ததல்ல-
மயன் சமைத்ததல்ல-
யாருடைய ஆணைக்கும்
அடங்காமல்
எவ்விதத் திட்டமும்
இல்லாமல்
யுக யுகங்களாக
இயற்கை பாடிய
இணையற்ற காவியமே
கிரேண்ட் கேன்யன்!

ஆறு மில்லியன் ஆண்டுகள்
வரலாறு கொண்ட
கிரேண்ட் கேன்யனின்
ததும்பி வழியும் அழகையும்
தன்னில் ஒளித்து வைத்திருக்கும்
இரகசியங்களையும்
ஒரு நாளில் பார்த்து
சொல்லவும் முடியாது......
ஒரு பக்கத்தில் எழுதி
புரிய வைக்கவும் முடியாது!

[ 2004 அக்டோபர் 29 மாலையிலும் 30 காலையிலும்
மனைவி, மகன், மருமகள் ஆகியோருடன்
கிரேண்ட் கேன்யனை ரசித்த பொழுது மனதில்
கிளர்ந்த உண்ர்வுகளின் பதிவுகளே
மேற் கண்ட வரிகள் ]

பயணம்

அந்த வண்ணத்துப் பூச்சி
நான் பயணித்த
இரவுப் பேருந்தில்
மெல்லிய
இறக்கைகளை
அசைத்தவண்ணம்
பறந்து கொண்டிருந்தது
பறந்து பறந்து
சலித்தது போல்
யாருடைய சட்டையிலோ
அல்லது
சேலையிலோ
ஒட்டிக்கொண்டது
அதை
மறந்திருந்த பொழுது
மீண்டும்
பறக்க ஆரம்பித்தது.
அம்மா மடியில் இருந்த
சின்னக் குழந்தை
கையை நீட்டிப்
பிடிக்க முயன்று
தோற்று
அழுதது.
இடையில் நான்
இறங்கிக் கொண்டாலும்
அந்த வண்ணத்துப் பூச்சி
என்னவாகியிருக்குமோவென
சின்னக்கேள்வி
மனதில்
ஒரு பெரிய
சுமையாய்.........
யாருடைய
பூட்ஸ் காலிலும்
நசுங்காமல்
இருந்தால் போதும்!

காதலின் தத்துவம்

ஊற்றுகள்
நதிகளோடு
சங்கமிக்கின்றன.
நதிகள்
கடலோடு
ஐக்கியமாகின்றன.
வானத்திலுள்ள
வாயுக்கள் அனைத்தும்
இனிமையான
உணர்ச்சிப் பெருக்கில்
என்றென்றும்
ஒன்றோடொன்று
கலக்கின்றன.
உலகத்தில்
தனித்ததென
ஒன்றுமேயில்லை.
எல்லாப் பொருள்களும்
ஒரு புனித விதியின் கீழ்
ஒன்றையொன்று
சந்தித்து
ஒன்றாகக் கலக்கின்றன.
நான் மட்டும்
ஏன்
உன்னோடு
கலத்தல் கூடாது?
நன்றாகப் பார்,
அந்த மலைகள்
வான் முகட்டை
முத்தமிடுவதையும்
இந்தக் கடலலைகள்
ஒன்றோடொன்று
பின்னிப் பிணைவதையும்.
மன்னிக்கப் படுவதேயில்லை
எந்தப் பூவும்
சகப் பூவை
வெறுக்கும் பட்சத்தில்.
பூமியை
இறுகப் பற்றுகிறது
ஞாயிற்றின் ஒளி வீச்சு.
கடலை
முத்தமிடுகிறது
சந்திரனின்
கிரணக் கற்றை.
இனிய இந்த
வேலைகளுக்கெல்லாம்
என்ன மதிப்பு,
என்னை
நீ
முத்தமிடாவிட்டால்?

ஆங்கில மூலம்:ஷெல்லி
தமிழில் பெயர்ப்பு:ஜகன்

புத்தகங்கள்

மனிதர்களை இணைக்கக்கூடிய வலிமையான பாலங்கள் புத்தகங்கள் .
உலகில் நிகழ்ந்த போராட்டங்களுக்கும் புரட்சிகளுக்கும்
தூண்டுகோல்களாக இருந்தவை புத்தகங்களே.
சமூகத்தை தலைகீழாகப் புரட்டியெடுக்கும் ஆற்றல் வாய்ந்த
நெம்புகோல்கள் புத்தகங்கள்.
புத்தகங்கள் வாழ்க்கையில் மாற்றங்களையும் திருப்புமுனைகளையும்
கொண்டுவருகின்றன.
புத்தகங்கள் நம்முடைய நிரந்தர நண்பர்கள்.
படைத்தவர்களையும் படிப்பவர்களையும் ஒருங்கிணைக்கின்றன புத்தகங்கள்.
அருவி நீரைக்கொட்டுவதைப்போல புத்தகங்கள் அறிவைக்கொட்டுகின்றன.
பல புத்தகங்களை வாசிக்கிறோம்; சில புத்தகங்களில் மட்டுமே வசிக்கிறோம்.
புத்தகங்களை நேசிப்பவனால் மட்டுமே மனித குலத்தை
நேசிக்கமுடியும்.
படிப்பது மட்டும் போதாது; படித்தபடி நடப்பது முக்கியம்.
படிப்பதற்குக் கேட்டால் மகிழ்ச்சியோடு புத்தகங்களைக் கொடுங்கள்.
நீங்கள் நேசிப்பவர்களுக்கு புத்தகங்களைப் பரிசாக வழங்குங்கள்.
உங்கள் வீட்டுக் குழந்தைகளுக்கு புத்தகங்களை வாங்கிக்கொடுங்கள்.
வீட்டில் ஒரு நூலக அறை அமையும் பொழுது, வீடு
கூடுதல் அழகு பெறுகிறது.
ஒரு குழந்தையிடம் வாசிக்கும் பழக்கத்தை ஏற்படுத்தினால்,
மனிதகுலத்தை நேசிக்கும் ஒரு மனிதன் உருவாவது திண்ணம்.
படைப்பாளிகளே! குழந்தைகளுக்காக நிறையப் புத்தகங்களை எழுதுங்கள்.
உங்கள் வருங்காலச் சந்ததிக்கு மண்ணும் பொன்னும் சேர்த்துவிட்டுச் செல்லும் பொழுது,
கொஞ்சம் புத்தகங்களையும் விட்டுச் செல்லலாமே!

பூக்களைப் பறிக்காதீர்

பூ என்றால்
உங்களில்
பல பேர்க்கு
அழகும்
மணமும் தான்
ஞாபகத்தில்
தெறிக்கும்
தலையில் சூடி
அழகூட்ட
அறிவீர்கள்
பூக்களைக்
காய்ச்சிக்
கஷாயமும்
அத்தரும்
சென்ட்டும்
தயாரிப்பீர்.
உங்களைப்
பொறுத்தமட்டில்
பூ என்பது
உங்களுக்காகவே
படைக்கப்பட்ட
நுகர்பொருள்!
ஆனால்
யாராவது
ஒரு கணமேனும்
இந்தப் பூக்களைப்
பூப்பதற்கு
தாவரம் புரிந்த
தவம் பற்றி
யோசித்ததுண்டா?
தன்னின்
உறுதியான
வேர்களைச் செலுத்தி
நெடும்
பாறைகளையும்
கடும்
மண்ணடுக்குகளையும்
பிளந்து சென்று
தண்ணீர்
கொண்டு வர
தாவரம் செய்த
பகீரதப்
பிரயத்தனம் பற்றி
சிந்தித்ததுண்டா?
மரங்களில்
பூக்களை
ரசிக்கும்
நீங்கள்
பூக்களில் உள்ள
மரங்களை
நினைப்பதுண்டா?

மரணத்தில் ஒரு உதயம்

தேவலோகத்து
பாரிஜாதத்தை,
முகர்ந்து ரசிக்காமல்
மூர்க்கத்தனமாய்
கசக்கி மிதிப்பதற்கு
குடிகாரக் குரங்குக்கு
கொடுத்தது யார்?

கருவறையில் சுமந்து
தொட்டிலில் தாலாட்டி
மடி மீது சாய்த்து
மார்போடு சேர்த்து
வற்றாத அன்பில்
வாரி அணைத்து
'அ' எழுதிய போதும்
ஆறாம் வகுப்பில்
நுழைந்த போதும்
கல்லூரி சென்று
கலைப் பட்டம்
பெற்ற போதும்
அகமகிழ்ந்து
அந்நாட்களைப்
பொன்னாட்கள் என
பூரித்த அன்னை
எப்படி இப்படி
அல்லிப் பூவை
புல்லன் ஒருவனுக்கு
பொசுக்கி எறிய
பரிசளித்தாள்?

முதுகுப் பல்லக்கில்
சுமந்து
பள்ளிக்கு
அழைத்துப் போய்
"ராசாத்தியை"
"ரத்தினத்தை"
படிக்க வைத்து
அவளின் வள்ர்ச்சியில்
ஒவ்வொரு
கட்டத்தையும்
ரசித்த
அப்பனுக்கு
ஏன் இப்படி
தப்பாய்
ஒரு தடுமாற்றம்
கோதையின்
காவலுக்கு
ஏன்
கொடும் பாம்பைத்
தேர்ந்தெடுத்தான்?

பையனுக்கு
"சர்க்கார் வேலை"
"கை நிறையச் சம்பளம்"
"வீடு அரண்மனை போல"
"வேலைக்காரி வீட்டோட"
என்பது போன்ற
நடுத்தர வர்க்க
கவர்ச்சி மொழிகளின்
வலை விரிப்பில்
பெற்றவர்கள்
மாட்டிக் கொண்டதன்
விளைவு
ஒரு மனிதப் பெண்ணுக்கும்
மானிடத் தோல் போர்த்திய
மிருகத்துக்கும்
நரகத்தில்
நிச்சயிக்கப்பட்ட
திருமணம்
ஒரு நல்ல நாளில்{?}
ஒரு நகரத்துக்
கல்யாண மண்டபத்தில்
நிறைவேறியது.

முதலிரவு
ஒரு பெண்ணுக்கு
நல்ல துணைவன்
என்னும்
முதல் வரவு
என்பார்கள்.
ஆனால்.....
இந்த
தங்க மயிலுக்கோ,
அந்த இரவு
முடிக்கத் தெரியாத
தொடர் கதையின்
முதல் அத்தியாயமாயிற்று.

பூவைக்கு
புகை மீது
தீராத பகை.
வாய்த்த கணவனோ
வண்டி வண்டியாய்
புகைக்கின்ற
கரி எஞ்சின்.
போதாததற்கு
குடியோடு
எப்போதும்
அவனுக்குக்
குடித்தனம்.
சாராயத்தை
அவன் குடித்தான்
சாராயம்
அவனைக் குடித்தது.
தெம்பில்லாத உடம்பு
அன்பில்லாத மனம்
அவள்
அவனுக்கு
வெறும்
இரவுத் தேவை
மட்டுமே.

அந்தக் குடும்பத்தில்
அவளின் வரவு
ஒரு வேலைக்காரிக்கு
சீட்டுக் கிழித்துக்
கொண்டாடப்பட்டது!

அவளின்
மாமியார்
ஆஸ்த்மா நோயாளி
மட்டுமல்ல-
ஆத்மா நோயாளி கூட
என்பது
அவளுக்குத் தெரிய
சில நாட்களே
ஆயின.

"கொண்டு வா"
என்பது
மருமகளுக்கு
மாமியார்
ஓதிய
புதிய
பொருளாதார மந்திரம்!

மாமனாரோ
அந்த வீட்டில்
அல்லி சாம்ராஜ்யத்து
ஆணைகளுக்குக்
காத்திருக்கிற
அலி!

கொண்டு போகவே
பிறப்பெடுத்த
நாத்தனார்;
அவளுடைய
தொடை ந்டுங்கிக்
கணவன்;
அவர்களின்
தொண தொணப்புக்
குழந்தைகள்.
இவர்கள்
அடிக்கடி வந்து
அவளை
ஆட்டுவிக்கிற
கொள்ளிவாய்ப்
பிசாசுகள்!

பட்டையின் மீது
கணவன்
காட்டிய பரிவில்
நூற்றிலொரு பங்கு
கொண்டவளின் மேல்
படர்ந்திருக்குமானால்
அவள்
பரவசலோகத்தில்
பட்டுப்பூச்சியாய்
பறந்திருப்பாள்.

நீவிக் கொடுக்கவேண்டிய
நீலாம்பரக் கன்னத்தில்
எத்தனை தடவை
தோலுரித்தன
ஆணாதிக்க
அடக்குமுறைக் கரங்கள்!
தழுவ வேண்டிய
தங்க உடலில்
காரணமில்லாமல்
தர்ம அடிகள்!

வெந்நீரைக்
கொட்டினாற் போல்
வெறித்தனமான
வார்த்தைகள்.
கடித்துக்
குதறுவது போல்
கடுகடுப்பான
பார்வைகள்.
மொத்தத்தில் அவள்
அந்தக் குடும்பத்தில்
வெட்ட வெளியில்
நிற்கும்
பட்ட மரம்.
வாழ்க்கைச் சுவரோடு
அன்புப் பசை
இல்லாததால்
ஒட்ட இயலாத
வெற்றுக்காகிதம்!

சகல கொடூரங்களையும்
சந்தித்த பின்னரும்
அவள்
சாதிக்கவில்லை எதையும்-
மெளனத்தைத் தவிர.
பெற்றவரிடம் கூட
பெருமூச்சு விட்டதில்லை.
உற்றவர்கள்
உறவினர்கள்
மற்றவர்கள்,
"ஏனடி இப்படி
எலும்பும் தோலுமாய்?"
என்று கேட்டால்
பதிலாக
கட்டாயத்தில்
வரவழைக்கப்பட்ட
வெற்றுப் புன்னகை
மட்டுமே!


இது அவளின்
வெளித் தோற்றம்
ஆனால்......
உள்ளேயோ......
எந்தப்பாதையும்
எங்கோ
ஓரிடத்தில்
முடிந்துதான் தீரும்
ஊதப்படும் பலூன்
ஒரு கட்டத்தில்
உடைவது
என்பது
இயற்கையின் நியதி
எரிமலையின்
காத்திருப்பு
வெளிக்கிளம்பும்
துடிதுடிப்பில்தான்.
ஆம்,
மங்கையின்
பொங்கிய உள்ளத்தில்
பொறுமை
தன் எல்லைக்கோட்டில்
செக்கச்சிவந்து
நின்று கொண்டிருந்தது.

முகம் பார்க்கிற
கண்ணாடி முதல்
படுத்துச்
சுகம் காண்கிற
கட்டில்வரை
கொண்டுவந்து
கொட்டிய பின்னரும்,
"என்ன கிழித்தான்
உன் அப்பன்?"
என்ற பாணியில்
மாமியார்க்காரி
வசவு வார்த்தைகளை
வாரியிறைத்த போது
ஒரு டிகிரி..........
படுக்கை அறையில்
புனித உணர்வுகளை
புறக்கணித்து விட்டு
பரத்தையாக எண்ணி
கசக்கப்பட்ட போது
ஒரு டிகிரி........
பெற்றவரைத்
தூற்றிய போது
ஒரு டிகிரி.........
பிறந்தகத்தை
ஏசிய போது
ஒரு டிகிரி........
இப்படி
ஒவ்வொரு டிகிரியாய்
உயர்ந்து உயர்ந்து
வெறுப்பு எரிமலை
அக்னிக் குழம்பு
கொதிநிலையை எட்டி
அவளின் இதயத்தை விட்டு
வெளிக்கிளம்ப
துடித்துக்கொண்டிருந்த
வேளையில் தான்........
அது நிகழ்ந்தது!

அலுவலகத்திலிருந்து
வந்ததும்
வராததுமாய்
அன்றைய
வசையிலக்கியத்தை
வாசிக்கத்
தொடங்கினான்,
மாணிக்க
வீணையை
வாசிக்கத் தெரியாத
வீணன்!
"ஸ்கூட்டர்
வாங்க வேண்டும்.
கேட்டு வாங்கி வா
உன் அப்பனிடமிருந்து
பத்தாயிரம்."
கொண்டவன்
இம்முறை
சுரண்டலின் உச்சியைத்
தொட்டான்
"ஆசை வெட்கமறியாது!"
எவ்வளவு உண்மை!
பொறுமையின்
எல்லை கடப்பு
இப்பொழுது நிகழ்ந்தது!


பேசாமடந்தை
பேசத்தொடங்கினாள்
"என் அப்பா
நோட்டா அடிக்கிறார்,
கேட்ட போதெல்லாம்
'இந்தா' என்று
எடுத்து நீட்ட?"
எரி மலையின்
முதல் வீச்சு
அம்மாக்காரிக்கும்
அடிமைப் பிள்ளைக்கும்
திகைப்பையும்
எரிச்சலையும்
ஏற்படுத்தியது.
"என்னடி
நாக்கு நீள்கிறது?"
உடம்பெல்லாம்
நாக்குக் கொண்ட
அம்மாக்காரி
ஆர்ப்பரித்தாள்.
தாய்
பத்தடி பாய்ந்தால்
குட்டி
சும்மாயிருக்குமா?
"என்னடி சொன்னாய் நாயே,
எதிர்த்தா பேசுகிறாய்?"
மென்மையான
கன்னத்தில்
பளீரிட்டது
மின்னல்.
"கொன்றே போட்டாலும்
இனி மேல்
கொண்டுவர மாட்டேன்"
பாரதியின் பெண்
அங்கே
அந்தக் கணத்தில்
உதயமானாள்
"கொல்லவா சொல்கிறாய்?
கொல்கிறேன்
கொஞ்சம் பொறு"
எஜமானத்தனம்
எவரெஸ்ட் சிகரத்தில்
வெறியாட்டமிட்டது

சீர் கொண்டுவந்து
அந்தக் குடும்பத்தில்
சீரிழந்து போன
அந்த
சின்ன மயிலை
செல்லக் கிளியை
அம்மாக்காரி
அமுக்கிப்பிடிக்க
அருமை மகன்
அடுக்களையிலிருந்து
கொண்டுவந்த
ஒரு டின் கெரசினை
கொண்டவளின் மேல்....
கொண்டு வந்து
கொட்டிக்கொண்டே
இருந்தவளின் மேல்
கொட்டி,
அக்னி சாட்சியாய்
கைப்பிடித்தவள் மேல்
தீக்குச்சி ஒன்றை
உரசி வீச.......
தீயின்
கோர நடனம்
துவங்கியது.

கொஞ்சம் கூட
அவள்
பதறவில்லை;
கெஞ்சவில்லை;
தஞ்சம் தேடி
ஓடவில்லை.
சுவரில்
மாட்டியிருந்த
தலைப்பாகைக்
கவிஞனின்
படத்தை
வணங்கினாள்.
பெண் விடுதலைப்
புரட்சிக் கவிஞனின்
நெருப்பு விழிகள்
பாவைக்கு
சமிக்ஞை செய்தன;
"பாதகம்
செய்பவரைக்
கண்டால்
பயங்கொள்ளலாகாது
மோதி அழித்துவிடு"
பாப்பா பருவத்தில்
படித்த
இந்த வரிகளுக்கு
பாவை
இப்போது
வடிவமைக்க
முனைந்தாள்.

உள்ளேயும்
அக்கினி.
வெளியேயும்
அக்கினி.
காலங்காலமாக
இம்மண்ணில்
பிறந்த
ஒவ்வொரு
பெண்ணுக்குள்ளும்
எரிந்து கொண்டிருக்கும்
காலாக்கினி
விஸ்வரூபம்
எடுத்தது.
கட்டிய கணவனை
ஓடிச்சென்று
முதன் முறையாக
தானே
கட்டிப்பிடித்தாள்.
அவன்
அலற.......அலற
அவளின்
அணைப்பு
இறுகியது
அழுத்தம்
திருத்தமான
அந்த
அக்கினித் தழுவலில்
ஆணாகப் பிறந்தும்
அலியாக வாழ்ந்த
அறிவிலி ஒருவனின்
இறுதி யாத்திரை
உறுதியாயிற்று!
பெண்மையைச்
சீரழித்த
பேயன் ஒருவனின்
சாம்பல்
பூக்கத் தொடங்கியது.

பெண்மையின்
அசைவில்
சக்தியின்
நடனத்தை
தரிசித்த
மகா கவியின்
காலடியில்
அவனுடைய மகள்
ஒளி தேவதையாக
மண்டியிட்டு
விழுந்தாள்!
அந்தப்
புரட்சிக்காரியின் மீது
காய்ந்த
ரோஜாச் சருகுகளை
வர்ஷித்து
வீர அஞ்சலி
செலுத்தினான்
மீசைக் கவிஞன்!

சாயம் செய்த மாயம்

மாட்சிமை இல்லார் எம் மனைவி மக்கள்.
எனக்கு எதிராய் எண்ணுவர் இளையர்.
அல்லவை செய்வான் வேந்தன்; காக்கிலன்.
குறிப்புணர்ந் தியங்கா கோணல் ஏவலர்.
ஆன்றவிந் தடங்கா, கொள்கை பிறழ்ந்த
கீழோர் பலர் யான் வாழும் ஊரே!
இத்துணை இடர்கள் எய்திய போதும்
ஆண்டு பலவாக நரையில வாகுதல்
யாங்கா கியரென வினவுதிர் ஆயின்
எல்லாம் அந்த தலைமுடிச் சாயம்
நிகழ்த்திய மாயம் என்ற றிவீரே!

( பிசிராந்தையார் மன்னிப்பாராக! )

எங்கே செல்கிறோம்?

ஊரை ஏய்த்தவன்
காரில் செல்கிறான்.
உயர்ந்த மாளிகை
வாசம் செய்கிறான்.
தேரை இழுத்திட
முந்தி ஓடுறான்
தேர்தல் என்றதும்
ஆடிப் பாடுறான்.

காலட்சேபம்
கேட்பதற்கென்று
கணக்கில்லாத
பெருங்கூட்டம்.
ஏழையின் பாட்டைக்
கேட்பதற்கென்று
எங்கும் எவரும்
வருவதில்லை.

இங்கே ஒருத்தியின்
நளின ஆடலை
ஈராயிரம் பேர்
ரசிக்கின்றனர்.
அங்கொரு குடும்பம்
வறுமைப் புயலில்
அணைந்து போவதை
யாரறிவார்?

ஏழையின் வீட்டு
விளக்கிற்கெண்ணெய்
எங்கு தேடியும்
கிடைக்கவில்லை.
எப்படி அந்த
மாளிகை உச்சியில்
நந்தா விளக்கு
எரிகின்றது?

தஞ்சை விவசாயி

வெறிச்சோடிய வானம்
வெண்மணற் பரப்பாய் காவேரி
வெற்றுத் தாளாய் வாழ்க்கை.

ஆத்மாவின் கேள்வி

குழி வெட்டியவன்
நீளமாய் வெட்டாமல்
ஆழமாய்
வெட்டிவிட்டான் என்று
ஆளாளுக்குப்
பிடித்துக்கொண்டார்கள்.
"நீளம்
இல்லாவிட்டால் என்ன?
ஆழம்
இருக்கிறதல்லவா!
படுக்க வைக்காமல்
உட்கார்த்திவிட்டால் போகிறது.
வெட்டிப் பிணத்துக்காக
வெட்டி விவாதம் எதற்கு?"
குழிக்கு
வெளியே இருந்து
இறந்தவனின் ஆத்மா
கேட்டது.

உண்மைச்சுதந்திரம்

எந்த நாளில் லஞ்சமொழிந்து நாடு செழிக்குமோ
எந்த நாளில் சொத்துசுகங்கள் பொதுவென்றாகுமோ
எந்த நாளில் சுரண்டும்கொடுமை அடியோ டொழியுமோ
அந்த நாளே உண்மைச்சுதந்திரம் அடைந்த நாளாகும்.

எந்த நாளில் சாதிப்பேயின் இரைச்சல் ஓயுமோ
எந்த நாளில் மதங்கள்தாண்டி மனிதம் பூக்குமோ
எந்த நாளில் மனங்கள்யாவும் ஒன்று கலக்குமோ
அந்த நாளே உண்மைச்சுதந்திரம் அடைந்த நாளாகும்.

எந்த நாளில் நதிகள் இணைந்து தாகம் தீர்க்குமோ
எந்த நாளில் பெண்ணைமதிக்கும் எண்ணம் வெல்லுமோ
எந்த நாளில் குழந்தை உழைப்பை நாடு தவிர்க்குமோ
அந்த நாளே உண்மைச்சுதந்திரம் அடைந்த நாளாகும்.

எந்த நாளில் முதுமை போற்றும் பண்பு மலருமோ
எந்த நாளில் காசில்லாமல் கல்வி கிட்டுமோ
எந்த நாளில் வறுமை ஒழிந்து வயிறு நிறையுமோ
அந்த நாளே உண்மைச்சுதந்திரம் அடைந்த நாளாகும்.

மொழிக்கெல்லாம் நீதானே அரசி !

திசையெட்டும் இசைகொட்டும் தமிழே ! - உந்தன்
தேன்சொட்டும் சொல்லெமெக்கு அமிழ்தே !
சோறின்றி யாம் வாழ்வோம் தினமும் - நிந்தன்
சுவையின்றி உயிர்வாழ மாட்டோமே நாங்கள்.
எமக்கென்று பிறந்திட்ட அமுதே - எங்கள்
உடலெங்கும் பாய்கின்ற உணர்வென்னும் திருவே !
உதிரத்தில் உயிராக கரைந்திட்ட கருவே ! - எங்கள்
வாழ்வுக்கு வழிகாட்டும் தீபத்தின் ஒளியே !
மொழிக்கெல்லாம் நீதானே அரசி ! - உலகில்
வேறெந்த மொழிவெல்லும் உன்னோடு உரசி ?
புதுமை பல படைக்கின்றாய் இன்று - காலம்
படைத்திட்ட கணினிக்குள் புகுந்திட்டாய் நன்று !
இணையத்தில் தவழ்கின்ற தாயே ! - புவிதன்னில்
எங்கெங்கும் ஒளிர்கின்றாய் நீயே !
என்றைக்கும் நீ எமக்கு வேண்டும்.
எம்மோடு இரண்டறக் கலந்திட வேண்டும்.
நீயன்றி இவ்வுலகில் வேறென்ன வேண்டும் ?
உன்னணைப்பில் எம்வாழ்வு முழுதாக வேண்டும்.
உனக்குள்ளே யாம் மூழ்கி முத்தெடுக்க வேண்டும்.
உன்னாழம் காண்பதற்கு யாம் தேற வேண்டும்.
உனையறிய எமக்கறிவு கோடி வேண்டும்.
உலகமெலாம் நின்னடியில் கூட வேண்டும் !